කොහොම හරි මෙහෙම සංකල්පීය සත්වයෙක් වීම නිසා මිනිසාට වුණු ''හොඳ'' වගේම 'නරකත්' තියෙනවා. ''හොඳ'' තමයි, ලෝකය, ජීවිතය ගැන අර්ථකථනයක යෙදෙන්න ඔහුට හැකි වීම. ඒ මගින් ජීවිතයේ විඳීම් පරාසය පුළුල් වීම. ඒ කියන්නේ ජීවිතය ලස්සන වීම. ඒ වගේම ඒ මගින් ඔහු නිපදවා ගත් ''දැනුම' නිසා ඔහුගේ භෞතික ජීවිතයත් වඩ වඩාත් සැපවත් සහ ස්ථාවර වුණා.
''නරක'' තමයි, ඔහු විසින් ලෝකය සහ ජීවිතය ගැන සපයා ගත් අර්ථකථන වනාහී බොහෝ විටම 'යථාර්ථය' මත පදනම් වූවක් නොවන නිසා ඒවායින් ඔහුටම අනේක විධ ගැහැට විඳින්න සිදු වීම. මිනිසාට මෙහෙම වුණේ ඔහුගේ ලෝකය සංවේදනය කර ගැනීමේ සංජානන ඉන්ද්‍රිය පද්ධතියේ සීමාකමක් බලපාලා එහෙම නෙවි... ඒකට ප්‍රධානතම හේතුව ඔහුගේ සිත අරක්ගත් ආත්මාර්ථය.
ඒ 'ආත්මාර්ථය' නොවෙන්න ඔහුට බොහෝ දුරට 'යථාර්ථයට'ට සමීප වෙන්න හැකියාව තිබුණා. මිනිසා, සියලු ආචාර ධර්ම, දර්ශනයන් තනාගෙන තියෙන්නේ මේ ආත්මාර්ථය තුළ බොහෝ විට. ඉන් මිදී තිබෙනවා නම් ඒ ඉතාමත් ස්වල්ප ප්‍රමාණයක්. 'සත්‍යය' යනුවෙන්, 'යථාර්ථය' යනුවෙන් එකක් මිසක් දෙකක් තියෙන්න බෑ යම් කරුණක් සම්බන්ධයෙන් ගත්තාම. ඒත් ලෝකයේ එකම කරුණක් සම්බන්ධයෙන් සත්‍යයන්, යථාර්ථයන් කීයක් නම් පවතිනවාද... මේකෙන් පේන්නේ මොකක්ද... මේවායින් එක්කෝ එකක් සත්‍යයයි. නැති නම් සියල්ලම අසත්‍යයයි කියන එක.
මෙතනදී අපිට පේනවා මිනිසා මැටි ගොඩක් වගේ කියන එක. එයාව ඕන ඕන හැඩේට අඹන්නේ ප්‍රතිමා ශිල්පියා විසින්. එයාගේ ආකල්පවලට අනුව. කෙනෙක් ප්‍රතිමාවක් නම් අඹන්නේ බොහෝ දුරට මුදල් වැනි සරල වුවමනාවක් වෙනුවෙන්. ඒත් සමස්ත මිනිස් සමාජයක් වෙනුවෙන් සංකල්ප නිර්මාණය කරන්නේ බල වුවමනාව, මනෝ මූලික අවශ්‍යතාවන්, මානසික රෝගී තත්වයන් වැනි සාධක හේතුවෙන්. එසේ නොවී ආදරය, කරුණාව, පරාර්ථය මතින් පදනම්ව නිර්මාණය වී ඇති සංකල්පයන් ඉතාමත් සීමිතයි. මිනිස් සමාජයේ යහපත වෙනුවෙන් නිර්මාණය වී තියෙන සංකල්පයන්ගෙන් වුණත් බොහෝ දුර නිර්මාණය වී තියෙන්නේ ආත්මාර්ථකාමීව. ඒ කියන්නේ සෙසු සත්වයන්, ශාක, පරිසරය නොසලකා හරිමින්. මීට පටහැනිව පරාර්ථය මතින් පදනම්ව ගොඩ නැගුණු සංකල්පයන් සමාජවලින් එක්කෝ ඉවත් වී තිබෙනවා. නැති නම් තමන්ට ඕනෑ ආකාරවලට සංශෝධනය කරගෙන තිබෙනවා.කෙනෙක් කියා තිබෙනවා 'මිනිසා වෙනස් වී නැහැ'' කියලා. ඒකේ අදහස, එදා හිටපු මිනිසාමයි අදත් ඉන්නේ කියන එක. ඔහු කායික සහ බුද්ධිමය පරිණාමයකට හසුව තිබුණත් අධ්‍යාත්මික පරිණාමයකට හසුව නෑ කියන එක. හොඳින් බැලුවාම අපිට පේනවා ඒ කරුණ සත්‍යයක් කියන එක. එදා ඔහු සතුව තිබූ දුර්ගුණයන් එකක්වත් අදටත් වෙනස් වී නෑ... ඒත් සංකල්පීයව යම් පාලනයක් බාහිරින් ඇති කර තිබෙනවා. ඒත් ඒක උත්තරාරෝපිත දෙයක් නිසා 'තත්වයන්' වෙනස් වන විට ඒ හා සමගම ඔහුගේ මුල් ස්වභාවය වහා ඉස්මතු වීම සිදු වෙනවා.
මනෝ විද්‍යාවේ දැක්වෙනවා අපේ සිතේ පදනම, 'ඉඩ්' අහංභාවය යනුවෙන්. ඒ තුළ තියෙන්නේ නරුම ආත්මාර්ථකාමීත්වය. කෙසේ හෝ තම අවශ්‍යතාවන් ඉටු කර ගැනීමේ වුවමනාව පමණයි... එහෙත් ඒ තුළින් පොදුවේ තම වර්ගයාගේ පැවැත්ම අනතුරට ලක් වන බව යම් යම් අයට ඒත්තු යාම නිසයි ඒ ඒ සමාජයන් තුළ 'ආචාර ධර්ම' පහළ වෙන්නේ.
ඒත් ජීවය කියන දේ, ජීවය එක්කම සටන් කරන්න ඕනෙ නැහැනේ... එතන තියෙන්නේ ආත්මාර්ථය. එහෙම නොවී ජීවයට සිය සටන අජීවය සමග පමණක් පවත්වා ගන්න තිබුණා. ඒත් අපි දන්න පෘථිවිය තුළ ඒක එහෙම වෙලා නෑ. මේ මහා විශ්වයේ වෙනත් සොඳුරු ලෝකයක එසේ වී තිබෙනවාද යන්න අපිට කියන්න බෑ. මේ ආත්මාර්ථය කියන දේ වඩාත් වර්ධනය වෙන්නේ ජීවය සංවර්ධනය වීමත් එක්ක කියන එක අපිට පේනවා. ඒ කියන්නේ ශාක ලෝකයේ මේක සාපේක්ෂව අඩුයි. ඒත් සත්ව ලෝකයට එන විට මේක වර්ධනය වී තිබෙනවා. ලොකු කුඩා හැම සත්වයෙක් තුළම වාගේ මූලික ගාමක බලවේගය මේක. සමහර විටක අනන්ත කාලයක සිට ජීවය ආත්මාර්ථය සහ පරාර්ථය ලෙසට බෙදී යාම නිසා පෘථිවිය වැනි ලෝකයක මෙවැනි තත්වයක් ඇති වුණා වෙන්නත් පුළුවන්.
කොහොම වුණත් සමාජ සංවර්ධන උපකරණ මගින් මිනිසුන් සතු ඉඩ් අහංභාවය යම් තරමකට පාලනය කරන්න පුළුවන්. ඒත් ඒක තාවකාලිකයි. මහින්දාගමනයෙන් පසුව අහිංසාවාදී පිළිවෙතකට ගිය අපේ ජනතාව අද ඉන්න තත්වය දිහා බැලුවාම ඒක අවබෝධ කරගන්න ලේසියි. ඒත් ඉඩ් එක ක්ෂය කරන්න නම් මේ ගැන ඔහුටම අවබෝධයක් ඇති වෙන්න ඕනේ. ඒක අභියෝගාත්මක කාර්යයක්. අනන්ත කාලයක් තිස්සේ ආත්මාර්ථයටම හුරු පුරුදු වීම නිසයි එහෙම තත්වයක් ඇති වෙලයි තියෙන්නේ.
No comments:
Post a Comment